Klavecimbel

In tegenstelling tot de piano, wordt bij een klavecimbel de snaar getokkeld door middel van een pennetje dat vergelijkbaar is met een plectrum.
Dit mechaniek geeft het instrument weliswaar een uniek timbre, maar zorgt ook voor enkele beperkingen. Op een klavecimbel is het bijvoorbeeld veel minder goed mogelijk onderscheid te maken tussen piano of forte (zacht of hard) spelen. Bovendien is het op een klavecimbel veel minder goed mogelijk "lange" noten te spelen, omdat het geluid betrekkelijk snel wegsterft. Door een noot met een triller te spelen kan een toon langer gemaakt worden.

Klavecimbels zijn er in verschillende vormen en met allerhande versieringen. Op oudere klavecimbels zijn vaak de onderste toetsen (wat op een piano de "witte toetsen" zijn) zwart en de bovenste wit. De zwarte toetsen waren namelijk van hout gemaakt en de witte van ivoor. Omdat ivoor een veel duurder materiaal dan hout is, was men er zuiniger mee. De bovenste toetsen zijn immers kleiner en minder in getal. Hoewel er klavecimbels bestaan in één effen kleur, zijn veel klavecimbels versierd met schilderwerk aan de binnenzijde van de klep en soms ook aan de buitenkant van de kast.

De docenten geven je graag advies over het instrument; over het merk, de minimale beginleeftijd en de fysieke geschiktheid.

Jonger dan 15?  Meld je dan aan via de aanmeldbutton in het bovenste gouden blok (rechts)

15 en ouder?   Meld je dan aan via de contactbutton bij (een van) de docent(en) hieronder.